بررسی ادراک شهروندان از احساس گذر زمان در فضا از بعد زیبا شناسی

ترجیح بصری منظر به مدت حداقل نیم قرن مورد توجه بوده است. این زیبایی یا متعلق به خود جسم است و یا این ما هستیم که این کیفیت را به آن اعطا می کنیم .بنابراین تحلیل و بررسی محیط از جنبه ی کالبدی و زیباشناختی بر اساس زمینه ای چون ادراک شهروندان سبب ساز بررسی تعاملات مابین این دو شاخصه با هم خواهد شد.در تحلیل این جنبه از محیط، ارزیابی پیامهای بصری،ویژگیهای موثر در نحوه ادراک، ویژگی های فردی و محیطی نقش بسزایی دارند. این مقاله نیز به ارزیابی ادراک شهروندان از کیفیت بصری پل خواجو اصفهان و پل طبیعت تهران در مقام قیاس با یکدیگر می پردازد .روش تحقیق این پژوهش با توجه به ماهیت موضوع، از نوع کیفی و کمی و بر اساس هدف ازنوع ارزیابی بوده و رویکرد آن ،ارزیابی وضع موجود بر پایه تحلیل محتوای داده های به دست آمده از دو روش مشاهده و مصاحبه است.با توجه به معیارهای ارزیابی در نظر گرفته شده، نتایج پژوهش نشان می دهد ادراک فضایی افراد، عموما بر زمان گذر از مسیر ،میزان توقف و دلبستگی به مکان تاثیر گذار است.هرچه مسیری دارای فرم های بصری نمادین تر و زیبا تری است زمان بیشتری را از شهروندان به خود اختصاص می دهد. گذر زمان بر ثبت ذهنی شهروندان از زیبایی تاثیر گذارخواهد بود. در نتیجه مولفه های ادراک تاثیر مستقیمی بر اولویت گذاری مولفه های زیبایی شناسی خواهد گذاشت.و در ایجاد طرحواره ذهنی مطلوب و نامطلوب بسیار موثر است..در نتیجه مولفه های زیباشناسی تاثیر مستقیمی بر اولویت گذاری و ایجاد طرحواره های ذهنی مطلوب و نامطلوب خواهد داشت.

Keywords:

ادراک بصری , زیباشناسی , روانشناختی بصری , فرم