بررسی انرژی های نو و ضرورت آن در معماری ایران و جهان

انرژی منشا اصلی بر اساس زندگی انسان هاست. دوره های مختلف تمدن بشر بر اساس کشفیات و اختراعات و چگونگی بهره گیری از منابع انرژی های گوناگون موجود شکل گرفته است. افزایش روزافزون نیاز به انرژی و محدودیت منابع فسیلی باعث بحران انرژی در سال های اخیر شده و کشورهای جهان را بر آن داشت که با مسایل مربوط به انرژی برخوردی متفاوت کند که در این میان جایگزینی انرژی های فسیلی با انرژی های نو (تجدید پذیر) به منظور کاهش، صرفه جویی در مصرف انرژی و کاهش انتشار گازهای آلاینده با استقبال فراوانی روبه رو شده است. کشور ایران جزو 10 کشور اول منتشر کننده دی اکسید کربن و مصرف انرژی می باشد که بیشترین میزان مصرف انرژی آن در بخش ساختمان است. در این میان نقش معماران انکارناپذیر است. در این راستا معماران با توجه به ماهیت فعالیت خود وارد عمل می شوند و با شناخت انرژی های نقل و تاثیر آن در بیماری های امروزی شیوه معماری جدیدی را راه اندازی می کنند. مجموعه دستاوردهای این پژوهش ها را می توان در قالب نظام های ارزیابی پایداری در عرصه پژوهشی و ساخت وساز به کار بست. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی تحلیلی می باشد.

Keywords:

انرژی های نو , انواع انرژی های نو , معماری پایدار