پیش بینی و کنترل بیش شکست عملیات انفجار در تونل های پردیس

در این مقاله، پدیده بیش شکست ناشی از عملیات انفجار در تونل های دسترسی پردیس مورد بررسی قرار گرفته است .به منظور تعیین پارامتر های موثر در بیش شکست، ویژگی های توده سنگ، خصوصیات مواد منفجره ، پارامترهای طراحی انفجار و ژیومتری تونل در 19 عملیات انفجار اندازه گیری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است که نوع خرج اصلی (امولایت یا آنفو) و میزان خرج ویژه، مهم ترین فاکتور های موثر در ایجاد بیش شکست بوده است. همچنین باتوجه به سطح مقطع بزرگ تونل، دقت حفاری (چگالی چال ها) نیز دارای اهمیت است. برای کاهش بیش شکست با توجه به اطلاعات عملیاتی و پترن های اجرایی پروژه موثرترین راهکار ها شامل ترسیم خطوط راهنما، استفاده از کورتکس برای چال های کانتور ، تناسب خرج ویژه با توجه به کیفیت توده سنگ و توقف سایر عملیات در حین شارژ چال ها می باشد . مقدار همبستگی بیش شکست با میزان مصرف آنفو و مقدار خرج ویژه به ترتیب 0.84 و 0.85 به دست آمد و ارتباط معناداری با کیفیت توده سنگ، تعداد تاخیر ها و تعداد چال ها، حاصل نشد. استفاده از کورتکس به جای چاشنی برقی، در سنگ ها باکیفیت توده سنگی متوسط تا ضعیف بسیار موثر بوده است به طوری که بیش شکست را تا 10 درصد کاهش داده است . همچنین هزینه تحمیل شده ناشی از بیش شکست شامل هزینه باربری و بارگیری، هزینه فضای پر کردن ، هزینه نیرویانسانی، هزینه نگهداری مجدد و هزینه فرصت محاسبه و بررسی شده است.

Keywords:

پدیده بیش شکست , عملیات انفجار , تونل های پردیس