کاربردهای کهن دستوری درگستره دیوان ادیب پیشاوری
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 734
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ELSCONF04_239
تاریخ نمایه سازی: 19 خرداد 1396
Abstract:
یگانه فاضل سخنور و فیلسوف هنرور معاصر که همه ی اساتید عصر، بر خود استادش می شمردند، حضرت اعظم ادیب پیشاوری است. وی از لحاظ جامعیت و کمال فضل و احاطه بر علوم متنوعه و تتبع در ادبیات ایران و عرب، سرآمد شاعران عصر خویش است؛ چنانکه در هیچ فنی از فنون ادب و شعبه ای از شعب علوم قدیمه کسی را یارای اظهار فضل نیست و پایه ی شعر پارسی و تازی را بر اساسی گذارده که به غیر از متقدمین، دیگری را بر آن دسترس نیست. وی در استعمال کاربردهای کهن و خاص دستوری بیشتر آشنا به طرز و طبع فردوسی و خاقانی می باشد و این امر باعث شده است که برخی او را پیرو سبک و روش خاقانی- هم در ردیف و قافیه، هم در برخی مضامین شعری و هم در استعمال برخی نکته های دستوری- بدانند. -گرچه علی عبدالرسولی در رابطه با سبک شعری وی گفته است: ادیب در شعر دارای سبکی خاص است نه مقلدی بی مایه و اساس. - هدف نگارنده از این پژوهش بررسی و ارایه دادن برخی از بارزترین نکته های دستوری کهن درگستره دیوان ادیب پیشاوری می باشد.
Keywords:
Authors
ویدا سلیمی
کارشناسی ارشددانشگاه آزاد اسلامی تبریز
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :