بررسی آزمایشگاهی اثر ترکیب ترموپلاستیک گیاهی/پلی پروپیلن و گذشت زمان قرارگیری قطعات در هوا بر استحکام خمشی قطعات قالب گیری تزریقی

امروزه اهمیت پلاستیک های هیدروکربنی در ساخت وسایل مختلف غیرقابل انکار است. ولی مشکل آنها سرعت تجزیه بسیار پایین در طبیعت است. اما پلیمرهای گیاهی، قابل برگشت سریع به محیط زیست میباشند و جز مواد آلوده کننده محیط زیست به شمار نمی آیند.در این تحقیق، اثر گذشت زمان قرارگیری قطعات در هوا در معرض نور خورشید بر تغییرات استحکام خمشی قطعات قالب گیری تزریقی تولیدشده از ترکیب ترموپلاستیک گیاهی بر پایه نشاسته گندم و پلیپروپیلن بررسی شده که نشان دهنده میزان تجزیه و تعیین طول عمر این قطعات است. قطعات در5 نوع ترکیب و سه زمان قرارگیری در هوا تا 135 روز تولید و مورد آزمون قرار گرفتند. آزمون خمش مطابق استاندارد ASTM D790 انجام شد و سپس ریزساختار قطعات بررسی شد. نتایج نشان داد که با افزایش مقدار ترموپلاستیک گیاهی در قطعات، سرعت و اثر میکرو ارگانیسم ها در تجزیه قطعات بیشتر شده است. این تاثیر روی قطعات با 0، 25 و 50 درصد ترموپلاستیک گیاهی کمتر و روی قطعات 75 و 100 درصد گیاهی بسیار بیشتر بود. در بررسی تصاویر ریزساختار هم مشخص شد که هرچه مقدار ترموپلاستیک گیاهی در قطعات بیشتر شده، تخریب و تجزیه در ساختار ترموپلاستیک گیاهی هم بیشتر شده که ایجاد حفره های خالی باعث ایجاد محل های تمرکز تنش شده و استحکام خمشی قطعات کاهش می یابد.

Keywords:

ترموپلاستیک گیاهی , پلیپروپیلن , قالب گیری تزریقی , استحکام خمشی , گذشت زمان , هوا