مسیولیت مدنی در قراردادهای الکترونیکی و نقش تدلیس در آن

با توجه به اینکه در عصر حاضر، توسعه و به کارگیری فناوری اطلاعات و ارتباطات به عنوان رکن اصلی قدرت تمدن ها مطرح شده است، از یک طرف، کشورها به یکدیگر نزدیک شده اند و جهان به صورت دهکدهای جهانی در آمده است. از طرف دیگر ، با توسعه ارتباطات ماهواره ای ،شبکه های رایانه ای و کاهش هزینه های حمل و نقل ، فرآیند جهانی شدن ، ساده تر و تجارت الکترونیکی جایگزین تجارت کهن شده است. قراردادهای منعقده در محیط مجازی ، همچون قراردادهای عادی مستلزم ایجاب و قبول از سوی متعاملین میباشد و از آنجا که اینگونه قراردادها در یک محیط مجازی و بدون حضور فیزیکی متعاملین انجام میگیرد ، بنابراین امکان تشخیص هویت طرف مبادله سخت میگردد ودر این بین ممکن است تخلفاتی عمدی یا غیرعمدی در این گونه معاملات اعم از عیوب کالا و یا تلف شدن کالا و غیره به وجود بیاید که در پژوهش حاضر به بررسی مسیولیت متعاملین با توجه به اینکه اینگونه قراردادها احکام خاص خود را می طلبد، بر طبق قانون نمونه آنسیترال در زمینه تجارت الکترونیکی مصوب 1996 و همچنین قانون تجارت الکترونیک ایران مصوب 1382 ، و همچنین قوانین خاص که در رابطه با مسیولیت افراد در قبال دیگران می باشد ، از جمله قانون مسیولیت مدنی، خواهیم پرداخت.

Keywords:

تجارت الکترونیکی , محیط مجازی , مسیولیت مدنی , تدلیس