بررسی چالش ها و فرصت های استفاده از مدل های شبیه سازی در مدیریت منابع آب با تاکید بر اکوسیستم های رودخانه ای

اکوسیستم های رودخانه ای عامل موثری در توسعه یافتگی مراکز و سکونتگاههای انسانی بوده و از دیر باز اکوسیستم های آبی نقش مهمی در توسعه یافتگی جوامع زیستی و اکوسیستم پیرامون آن دارد. از دیدگاه توسعه پایدار، نگاه ویژه ای به اکوسیستم های آبی وجود دارد که متضمن وجود حیات است و هر گونه توسعه ای بدون توجه به این نوع اکوسیستم ها ، محکوم به فنا است. در کشور های پیشرفته این نوع اکوسیستم ها همواره بصورت مستمر و منظم مورد پایش قرار می گیرد که در این میان توان خود پالایی اکوسیستم ها و ظرفیت برد این نوع اکوسیستم ها موجب بهبود شرایط این نوع جوامع در مقابله با تخریب ناشی عوامل طبیعی می باشد ولی در شرایطی و به علت دخالتهای مصنوعی (انسانی) و بار ناشی از آن بیش از ظرفیت برد زیست محیطی اکوسیستم مذکور، سرنوشت این نوع اکوسیستم ها رو به فنا می باشد. در کشورهایی از قبیل ایران پایش اکوسیستم های رودخانه ای بصورت منظم و مرتب در بسیاری موارد وجود ندارد یا بصورت خیلی کم می باشد و یا دارای خلاء های آماری در در داده های موجود می باشد، علت این امر می تواند به خاطر نبود ایستگاه های پایشی کافی ، بحث هزینه های مربوط به گرد آوری اطلاعات و داده ها ، عوامل اقلیمی و غیره می باشد. در این موارد می توان از مدل های شبیه سازی و در راستای بهبود چنین شرایطی استفاده کرده که می توان با استفاده از میزان اطلاعات و داده های موجود و در دسترس ، وضعیت حال را مشاهده کرد و روند رو به آینده در بازه های زمانی میان مدت و بلند مدت را پیش بینی و شبیه سازی کرد که در مدیریت جوامع اکوسیستم های آبی بخصوص رودخانه ها می تواند بسیار مفید و موثر باشد