بررسی امکان پذیری فرایند توده سازی زیستی در بیوراکتور غشایی

پساب یک مجتمع به دو بخش آب خاکستری و آب سیاه تقسیم می شود. آب خاکستری که شامل پساب تولیدی کلیه فعالیتهای انسانی به استثناء سرویس های بهداشتی (آب سیاه) است، حجم بالایی از کل پساب تولیدی را شامل می شود و به همین دلیل در کشورهای خشک و کم آب برای استفاده مجدد جهت مصارفی که احتیاج به آبی با کیفیت آب شرب ندارند، مورد توجه است. با توجه به این تعریف، مجتمع های پتروشیمی و پالایشگاهی، بهدلیل دارابودن تعداد بالای کارکنان در بخش های مختلف، پتانسیل فراوانی برای تولید مقادیر بالای آب خاکستری داشته و درصورت تصفیه، استفاده مجدد و بازیابی انرژی از این منبع پساب، میتوان بهره وری یک واحد پتروشیمی ازنظر شرایط محیط زیستی را تا حد مطلوبی افزایش داد. یکی از روش های مناسب بازیابی انرژی از پساب، تصفیه بی هوازی و تولید گاز متان از آن است. از آنجایی که آب خاکستری تاحدودی پایین است، جهت تصفیه بی هوازی احتیاج به تغلیظ اولیه دارد. یکی از COD فرایند های تغلیظ، توده سازی زیستی در بیوراکتورهای غشایی برای افزایش بار آلودگی آلی پساب است. در این تحقیق با استفاده از یک سیستم بیوراکتور غشایی در SRT یک روز و 2HRT ساعت فرآیند توده سازی زیستی و گرفتگی غشا مورد بررسی قرار گرفت در این سیستم توده سازی زیستی با موفقیت انجام شده و ضمن تغلیظ 4 برابری COD، گرفتگی شدید در سیستم مشاهده و مشخصه سازی شد.

Keywords:

آب خاکستری , تولید متان , توده سازی زیستی , بیوراکتور غشایی , استفاده مجدد از پساب