اثر بخشی حرکات موزون بر بهبود زمان واکنش ساده و انتخابی کودکانکم توان ذهنی

هدف: توجه کامل به کودکان یک جامعه به خصوصکودکان استثنایی از مهمترین مسایل و بهترین سرمایهگذاریها برای آینده ی آن جامعه محسوب میشود. هدف از مطالعه حاضر تعیین اثر یک دوره تمرینات ایروبیک بر بهبود زمان واکنش ساده و انتخابی کودکان مبتلا به اختلالات ذهنی(ضریب هوشی بین 95-75) بوده است. روش: به همین منظور تعداد 20 نفر کودک با دامنه سنی 9-12 سال، به صورت هدفمند انتخاب، و بعد از انجام پیش آزمون به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و گواه طبقهبندی شدند. آزمودنیهای گروه تجربی به مدت 16 جلسه ی 45 دقیقهای در حرکات ریتمیک ساده شرکت کردند، و گروه کنترل در این مدت فعالیت- های معمول مدرسه را انجام دادند. در نهایت پس آزمون به عمل آمد و نتایج ثبت گردید. نحوه اجرای آزمون به صورتی بود که کودکان به محرک صوتی برای اندازهگیری زمان واکنش ساده و محرکهای نوری قرمز و سبز که توسط دستگاه RT-888 به صورت پیوسته ارایه میشد برای سنجش زمان واکنش انتخابی پاسخ میدادند یافته ها: نتایج حاصل از آزمون t نشان داد برنامه تمرینی ایروبیک باعث کاهش زمان واکنش ساده t=2/569 و انتخابی t=-3.712 در کودکان مبتلا به اختلال ذهنی شده است P<0/05. نتیجه گیری: بنابراین پیشنهاد میشود از حرکات موزون رشدی در جهت ریتمیک بودن و ایجاد نشاط و بهبود عملکرد در برنامههای حرکتی کودکان استثنایی استفاده شود

Keywords:

زمان واکنش , حرکات موزون رشدی , اختلال ذهنی , کودکان استثنایی