نیازسنجی ساکنین محلات جهت ارتقاء کیفیت زندگی بر پایه ی شاخص های توسعه پایدار محله ای (مطالعه موردی: محلات شهر سنندج)

رشد شهر و شهرنشینی بارزترین ویژگی تحولات اجتماعی- اقتصادی در دروزه اخیراست. لذا همزمان با شهری شدن جامعه ایران، تحلیل پیامدهای آن، از جمله ارزیابی کیفیت زندگی شهری یکی از مهمترین ضرورت های مطالعات شهری است. از طرف دیگر با توجه به اینکه محاسبه و تخمین کیفیت زندگی نیاز به بررسی و تعیین و تبیین یک سری شاخص یا معیار مناسب دارد، درطی سال های اخیر استفاده از شاخص ها و معیارهای کیفیت محیط زندگی در کشورهای مختلف اعم از توسعه یافته و درحال توسعه متداول شده است تحقیق حاضر سعی به بررسی نیاز سنجی ساکنین محلات جهت ارتقاء کیفیت زندگی بر پایه ی شاخص های توسعه پایدار محله ای، شهر سنندج دارد که روش به کاررفته در این پژوهش، توصیفی- تحلیلی و پیمایشی بوده و طی آن از طریق پرسشنامه با حجم نمونه 380 نفری به گردآوری داده ها پرداخته شده است. سنجش نیازهای ساکنین جهت ارتقای کیفیت زندگی در محلات مذکور در قالب 5 شاخص کالبدی، اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و نهادی و 20 متغیر به عنوان زیرمعیارهای آنها مورد بررسی و سنجش قرار گرفته است. داده های بدست آمده با روش های آماری همچون آزمون فریدمن و آزمون t تک نمونه ای، با استفاده از نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شده است. نتایج به ترتیب نیاز به اقدامات زیربنایی- تاسیساتی ، امکانات و تسهیلات رفاهی و تعاملات اجتماعی است. در نهایت راهبردهای آسایش محیطی و ارتقای کیفیت محیط و کالبد محلات، از طریق ارایه راهکارها و پیشنهاداتی در جهت نیل به توسعه پایدار محله بیان شده است.

Keywords:

کیفیت زندگی , توسعه پایدار , محله , رضایتمندی , سنندج