درآمدی بر توسعه فضاهای شهری در مناطق خشک و کم آب

برنامهریزی سکونتگاههای نواحی خشک و کم آب بحث نسبتا جدیدی است که در اثر افزایش جمعیت و رشد شهرنشینی در جهان، جستجوی مناطق جدید برای توسعه سکونتگاهها و نیاز برای تولید غذا و بهرهبرداری از منابع طبیعی اهمیت پیداکرده است. خشکسالی سالیان گذشته موجب گسترش نواحی خشک و لم یزرع شده است. این مسیله برای سیاستگذاران، برنامهریزان، طراحان و توسعه دهندگان ضروری شده که سیستمهای مخصوص و راهکارهایی برای برنامهریزی سکونتگاههایخشک و کم آب که فراتر از مقیاس یک یا دو خانه هستند، پیدا نمایند. شرایط آب و هوایی منحصربفرد مناطق خشک و کمآب، نیازمند راه حل های خاص برای حل مشکلات ناشی از خشکی هوا میباشد. اگرچه بحث این مقاله روی نواحی آب و هوای گرم و خشک ایران متمرکز است، اما برخی از راهحلهای پیشنهادی موجود ممکن است در دیگر شرایط آب و هوایی خشک و کم آب نیز کاربرد داشته باشند