عدم پیروی از زمان بندی اجتماعی، عاملی موثر بر اقدام به خودکشی خودخواهانه در زنان

خودکشی (لاتین suicidium، از ریشه sui caedere، شتن خود ) عملی عمدی است که باعث مرگ فرد شود. خودکشی اغلب به علت یاس صورت می گیرد که علت آن اغلب به اختلال روانی نظیر افسردگی، اختلال دوقطبی، اسکیزوفرنی، اعتیاد به الکل، یا سوء مصرف دارو نسبت داده می شود. میزان این کار در مردان بالاتر از زنان بوده و احتمال خودکشی مردان سه تا چهار برابر بیشتر از زنان است. تخمین زده می شود که هر سال 10 تا 20 میلیون اقدام به خودکشی غیرکشنده رخ می دهد. اقدام به این کار در جوانان و زنان شایع تر است. برخی از حالات روانی خطر خودکشی را افزایش می دهد. از جمله: ناامیدی، از دست دادن حس لذت در زندگی، افسردگی و اضطراب، توانایی اندک حل مشکلات، از دست دادن توانایی که فرد قبلا داشته است، و کنترل ضعیف تمایلات نیز نقش ایفا می کنند. استرس های اخیر زندگی مانند از دست دادن یک عضو خانواده یا یکی از دوستان، از دست دادن شغل، یا انزوای اجتماعی (مانند به تنهایی زندگی کردن) این خطر را افزایش می دهد. کسانی که هرگز ازدواج نکرده اند نیز در معرض خطر بیشتری هستند. درجامعه شناسی روان شناسی از مفهومی با عنوان زمان بندی اجتماعی نام برده می شود. به این معنی که اجتماع برای هر مقطع سنی چه فعالیت هایی را مناسب می داند و کدام را مناسب نمی داند. عدم پیروی از زمان بندی اجتماعی با افزایش میزان استرس و کاهش عزت نفس، می تواند منجر به افسردگی شده و تلاش برای اقدام به خودکشی خودخواهانه را در افراد بیشتر نماید. بررسی ها نشان می دهد اقدام به این نوع خودکشی در زنان بیشتر از مردان است. لذا توجه به این عامل موثر در اقدام به خودکشی در زنان، برای پیشگیری از وقوع این پدیده امری ضروری است.

Keywords:

خودکشی خودخواهانه , زمان بندی اجتماعی , عزت نفس , انحراف روانی