تاثیرات توریسم بر گردشگرپذیری روستایی در راستای توسعه پایدار

نگاه راهبردی در توسعه پایدار شهری و منطقه ای یک انتخاب نیست که یک ضرورت است. لازمه این نگاه، داشتن دانش، ژرف اندیشی، همه جانبه نگری، واقع بینی و بلوغ مدیریتی است. توسعه پایدار پروسه ای است که پروژه هایی با مختصات علمی، واقع گرا و همه جانبه نگر مقوم آن هستند. در توسعه پایدار، نگاه سیستمی اصلی اجتناب ناپذیر است. یکی از ارکان اساسی در توسعه پایدار شهری، اسکان پایدار روستایی است و توسعه پایدار روستایی را در همین چارچوب می توان مطرح نمود. به نظر می رسد درک مفهوم توسعه پایدار روستایی ( به طور خاص ) و پی بردن به نقش گردشگری –توریسم- در ارتباط با آن مستلزم توجه به اصول و ارکان های توسعه پایدار شهری (به طور عام) می باشد. این پژوهش از حیث نظری و روششناسی بر ساختارگرایی و تحلیل تاریخی- تکوینی در سطح کلان و راهبردی استوار است. این پژوهش به روش مطالعات اسنادی-کتابخانهای و تحلیل کیفی در چندین محور و با هدف بررسی اثرات توریسم روستایی در توسعه پایدار منطقهای می باشد این رهیافت تلفیقی مبتنی بر وابستگی و ارتباط متفابل بین همه عناصر و دست اندرکاران توریست و همچنین نیازهای زیر ساختی و فیزیکی برای هر کدام از این عناصر به همراه یک برنامه ریزی جامع جهت همکاری و هماهنگی بین برنامه ریزان و کارشناسان در ارتباط با میزان منابع و نیازهای مردمی جهت ایجاد توسعه پایدار روستایی می باشد.

Keywords:

برنامهریزی پایدار منطقهای , توریسم روستایی , توسعه پایدار منطقهای , مدیریت