واکاوی نقاب تموز در شعر بدر شاکر السیاب

انگاره ها و اسطوره ها به عنوان یکی از شالوده های میراث کهن کارکرد ارزشمندی دارند. این کارکرد به وسیله ی تکنیک های فنی و ادبی تنوع بیشتری می یابد و تاثیرعمیق تری بر جا می گذارد. شاعر معاصر برای آن که تجربه ی شعری خویش را از سطحفردی به سطحی بشری و ملموس ارتقا دهد از شخصیت های اسطوره ای، دلالتی همسو با تجربه ی معاصر خویش می آفریند و برای افزایش دامنهی نفوذ این دلالت، از کارآمدترینشگردهای هنری استفاده می کند. نقاب از جمله تکنیک های پرکاربرد در این راستا است و نقاب تموز در شعر معاصر یکی از پر بسامدترین هاست. سیاب به عنوان یکی از پیشگامان شعر تموزی که به اندیشه مرگ و نوزایی و رستاخیز اعتقاد دارد، اسطوره تموز را درسطوح مختلف از جمله: فراخوانی، الهام گیری و همزاد پنداری و نقاب پردازی، بارهاتصویر کرده است. از این رو و با توجه به پردامنه بودن کاربرد نقاب تموز در شعر او، دراین نوشتار، فرایند بهره گیری شاعر از نقاب و دلالت های شخصیتی تموز در ابعادگوناگون و با محورهای ذیل مورد بررسی قرار خواهد گرفت: - نقاب تموز و جانشینی محبوبه اسطوره ای(عشتار) با محبوبه معاصر(وفیقه) - آمیختگی نقاب تموز با دیگر اسطوره های هم سلک (تکنیک تعدد صداها Poly phony) - عشق تموز به عشتار و امید به دگرگونی شرایط سیاسی و اجتماعی - نقاب تموز و ناامیدی از نوزایی و رستاخیز

Keywords:

سیاب , نقاب , تموز , همزاد پنداری , شعر معاصر عربی