اثر نمک بر رفتار ژل شدن داربست نانوکامپوزیتی تزریق پذیربر پایه هیدروکسی پروپیل متیل سلولوز و نانوذرات هیدروکسی آپاتیت - تری کلسیم فسفات

ترکیبات سلولوزی پلیمرهای زیست سازگارند که در تهیه ژل های تزریق پذیر برای ترمیم بافت استخوان استفاده می شوند. هیدروژل های تهیه شده از این پلیمرها به طور عمومی استحکام کافی را برای کاربرددر مهندسی بافت نیز دارند. برای افزایش استحکام و نیز بهبود استخوان زایی این داربست ها از ترکیبات کلسیم فسفات استفاده می شود. در این مطالعه، از هیدروژل هیدروکسی پروپیل متیل سلولوز به عنوانماتریس پلیمری و مواد معدنی کلسیم فسفاتی شامل β-تری کلسیم فسفات و هیدروکسی آپاتیت برای بهبود خواص هیدروژل استفاده شد. β-تری کلسیم فسفات با شکل شناسی صفحه ای به روش رسوب گیری شیمیایی سنتز و با میکروسکوپی الکترونی پویشی تایید شد. به علت بیشتربودن دمای تشکیل ژل هیدروکسی پروپیل متیل سلولوز نسبت به دمای بدن، از نمک سدیم سولفات در غلظت های مختلف برای تنظیم دمای تشکیل ژل استفاده شد. دمای ابری شدن نمونه ها با استفاده از طیف بینی UV-Vis و دمای ژل شدن آنها به روش ریومتری معین شد. تزریق پذیری نمونه های حاوی مقادیر مختلف از فاز معدنی نیز با استفاده از دستگاه آزمون عمومی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد، به دلیل اثر هوفمیستر دمای ابری و ژل شدن نمونه ها با افزایش غلظت نمک کاهش می یابد. همچنین نتایج ریومتری نشان داد، β-تری کلسیم فسفات نسبت به هیدروکسی آپاتیت دمای تشکیل ژل را به طور موثرتری کاهش و نیز مدول و گرانروی را افزایش می دهد. هیدروژل های هیدروکسی پروپیل متیل سلولوزشامل نانوذرات تری کلسیم فسفات و هیدروکسی آپاتیت در دمای محیط تزریق پذیرند. با توجهبه نتایج به دست آمده، هیدروژل های تهیه شده از ماتریس پلیمری هیدروکسی پروپیل متیل سلولوز ونانوذرات β-تری کلسیم فسفات و هیدروکسی آپاتیت می توانند انتخاب مناسبی برای داربست های تزریق پذیر به بدن باشند

Keywords:

نانوذرات کلسیم فسفات , داربست تزریق پذیر , ژل شدن , دمای ابری شدن , هیدروکسی پروپیل متیل سلولوز