اثرات منگنز در الکترووینینگ مس و راه های مقابله با آن

منگنز به طور معمول در محلول باردار واحد استخراج حلالی مس وجود دارد. این یون هم به طور مستقیم در عملیات استخراج حلالی و هم با انتقال به مرحله الکترووینینگ توسط دنباله روی فاز آلی در فاز آبی و برعکس، سبب ایجاد مشکلات زیادی در عملیات می شود. مشکل اصلی منگنز در سلول الکترووینینگ، اکسید شدن آن به ظرفیت های بالاتر Mn5+ و Mn7+ و در نتیجه افزایش پتانسیل اکسیداسیون و احیای سلول می شود. این عمل سبب افزایش خوردگی آندها می شود. مشکل اغلب سیستم های میکسر ستلر، دنباله روی و تشکیل کراد در ستلر می باشد که سبب انتقال -اکثر ناخالصی ها به مرحله الکترووینینگ می شود. در این تحقیق روش های حذف و کنترل منگنز در مدار استخراج حلالی الکترووینینگ مورد بررسی قرار گرفتهاند. این روش ها شامل ترسیب، تبادل یونی، استخراج حلالی، کاهش انتقال - منگنز به الکترووینینگ و استفاده از عوامل کاهنده می باشد. نتایج نشان می دهد که استفاده از ترکیب روش تبادل یونی و ترسیب برای حذف نه تنها منگنز بلکه دیگر ناخالصی ها دارای کارایی بالاتری است. کاهش انتقال منگنز به الکترووینینگ نیز روش دیگری است که پیامدهای منفی بر عملکرد مدار ندارد و به سادگی قابل استفاده است. به دلیل پیچیدگی واکنش های شیمیایی در مدار، استفاده از روشی که اثر شیمیایی بر مدار نداشته باشد معقولانه تر است. لذااستفاده از روش های فیزیکی نتایج بهتری خواهد داشت

Keywords:

منگنز , ترسیب , الکترووینینگ , دنباله روی