تعابیر عرفانی مشترک در غزلیات سعدی و عطار

پژوهش حاضر در رابطه با تفکر و بینش ذوقی شاعران عارف کشور ما به ویژه عطار است،که آفاق جهان را به بوی حضرت دوست محبوب جملهی جهان عطراگین کرده و سعدی نیز با برگرفتن پردهی ابهام آن غنچهی ناشکفته را که هیچکس ندیده فاشو صریح معرفی میکند. این دوعاشق کوی حق با فرقه سوزی و پیرهن دری انسانها را به گذر از خوشیتن فرا میخوانند تا رعایت شرط وصال تعهد شود. امید است که در پرتو اخلاق، عرفان، اشعار نورانی این دو شاگرد مکتب رندی را فراسوی خود گیریم و با خدمت به خلق غور در عقاید مشترک آنان از شرب الهی بهرهمند شویم.