بررسی اثرات مهاری الیگونوکلئوتیدها به عنوان نانوذرات جدید در ژن درمانی لوسمی

نانوتکنولوژی یکی از روش های درمانی جدید برای درمان تخصصی بسیاری از بیماری ها می باشد. امروزه درمان انواع سرطان ها از جمله لوسمی با استفاده از این تکنولوژی صورت می پذیرد. از طرفی تلومراز یک آنزیم ریبونوکلئوپروتئینی است که فعالیت آن در بیشتر انواع سلولهای سرطانی انسان یافت شده است. یکی از روش های جدید و تخصصی درمان لوسمی ژن درمانی (genetherapy) می باشد. برای مهار تکثیر سلول های سرطانی می توان از یک ویزگی تخصصی این سلول ها استفاده نمود. یکی از این روش ها استفاده از آنتی تلومرازها در سطوح مختلف می باشد. این روش بر روی سلول های تلومراز مثبت دارای اثرات مهاری بسیار بالایی می باشد. در این مطالعه عملکرد یک نوع نانوذرات آنتی سنس فسفورامیداتی 19 الیگونوکلئوتیدی و مکمل ناحیه تلومری (hTR) RNA در مهار اختصاصی فعالیت تلومراز در یک ردهء سلولی لوسمی به نام K562 مورد مطالعه قرار گرفته است. جهت تسهیل ورود الیگونوکلئوتیدها به درون سلول ها از ماده جاذب سلولی FuGENE6 به عنوان یک عامل ایجاد ترانسفکشن (transfection agent) استفاده شد. بدین منظور 3 گروه از نانوذرات ی آنتی سنس، سنس و تصادفی با غلظت های 0/25 تا 20 میکرومولار به سلول ها افزوده شدند. میانگین فعالیت آنزیم تلومراز گروه های فوق در 3 آزمایش جداگانه با گروه کنترل مقایسه شد. یافته های حاصل نشان می دهد که غلظت 8 میکرومولار گروه های سنس و آنتی سنس باعث کاهش معنی دار فعالیت تلومراز در مقایسه با گروه کنترل شدند. گروه نانوذرات ی تصادفی تاثیر چندانی بر روی فعالیت تلومراز نداشتند. با انجام این امر در واقع hTR تلومراز تجزیه می شود. در آینده با استفاده از نانوذرات، زمینه درمان لوسمی در انسان فراهم می شود .