رابطه معماری اسلامی و جرم

افعال انسان ها اعم از این که صفت جرم بر آن مترتب شود یا خیر، متاثر از محیطی است که در آن قرار گرفته است. آن چه که به محیط زندگی انسان معنا می بخشد،در نگاه اول جایی است که انسان عمری از زندگی خود را در آن به سر می برد، نوع و سبک معماری که در زندگی انسان به کار می رود، سوق دهنده او به نوعی از رفتارهایی است که اقتضای آن مکان است. امروزه معماران به این موضوع پی برده اند که فضای فیزیکی همانند قواعد حقوقی می تواند موجب تقویت هنجارها شود، و به طور ناخودآگاه در زندگی مردم تاثیر بگذارد و فضاهایی را ایجاد کنند که مردم را به هم نزدیک یا از هم دور کنند و نیز احساس امنیت و راحتی را تقویت کند، آدمی با تکیه بر قوه تعقل و تنوع در طول زندگی برای مسکن خود سبک هایی ایجاد کرده ولی هر سبک از معماری برای فرهنگ های مختلف ، متفاوت است و الزاما پاسخ مثبتی به آن نخواهد داد یا موجب ناهنجاری در اجتماع خواهد شد،هدف اصلی تحقیق حاضر که به روش مطالعه کتابخانه ای انجام شده است رسیدن به پاسخی روشن به این موضوع است که معماری اسلامی تا چه اندازه می تواند در پیشگیری ازجرم یا کاهش آن کمک کند، البته معماری که معیار ها و ملاک های سبک خود را از یک دینی آسمانی در یک جامعه اسلامی می گیرد، به مکان هویت و تقدسی می بخشد که انسان با دیدن آن، در وجود خود بازدارنده ایی را احساس می نماید که او را از احساسات و رفتارهایی که زمینه ساز جرایم باشد؛ باز خواهد داشت.

Keywords:

محیط زندگی , معماری اسلامی , پیشگیری و کاهش , جرم