بررسی مفاهیم تعاملات اجتماعی در طراحی فضای جمعی موزه در ایران

وجود فضاهای جمعی نقش بسیار مهمی در جذب مردم و حضور آنها در شهرها داشته است .این حضور فرصت تعاملات و واکنش های اجتماعی را فراهم نموده و باعث بوجود آمدن خاطره جمعی مشترک وحس تعلق به فضا میگردد . فضاهای جمعی به جز جوانب فیزیکی و کالبدی, نوعی فضای ادراکی و نمادین است که با خصلتی نظام مند و ماهیتی مرکب، با زمان اجتماعی و فرهنگ جامعه پیوندی ناگسستنی داشته و نسبیت فرهنگی و اجتماعی جامعه در ادراک آن موثر است. بررسی ها نشان می دهد این فضاها حامل میراث تاریخی و فرهنگی جامعه هستند. فضای عمومی یا جمعی یک دنیای نهادی و مادی مشترک و فضای حایلی است که امکان حضور مشترک را فراهم کرده و روابط متقابل میان افراد را تنظیم می کند . حضور در مکانی که دیگران نیز در آن حضور دارند امکان تجربه مشترکی از جهان فراهم می گردد و بعبارتی همه انسان هایی که در گذشته یا آینده چنین واقعیت فیزیکی را تجربه کرده اند یا خواهند کرد پیوندی ناگسستنی برقرار می شود. این مقاله بر آن است تا با برشمردن مهمترین عوامل موفقیت فضاهای فرهنگی – اجتماعی جمعی در ارتقای تعاملات اجتماعی موزه ها که ریشه در عوامل کالبدی و ذهنی این فضاها دارد محورهایی را برای افزایش حضور انسان وارتقای تعاملات اجتماعی در این فضاها فراهم آورد .روش تحقیق بکار رفته در این مقاله از نوع توصیفی – تحلیلی بوده که از میان نظریات موجود در زمینه مفاهیم تعاملات اجتماعی به بررسی چند نظریه پرداخته و نحوه پردازش آن در قالب طراحی موزه را کاوش خواهد نمود.

Keywords:

فضای جمعی , موزه , مردم شناسی , تعامل اجتماعی , فرهنگ جامعه