رابطه کندنویسی با حافظه و توجه انتخابی در دانش آموزان عادی

تحقیق حاضر با هدف بررسی همبستگی کندنویسی به عنوان یکی از فاکتورهای مهم نارسانویسی با کارکردهای شناختی پایه ( حافظه و توجه انتخابی ) انجام یافت. بدین منظور 70 دانش آموز 9 ساله به روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای از میان دانش آموزان فارغ التحصیل از کلاس دوم ابتدایی مدارس دولتی عادی شهرستان ارومیه در تابستان 1395 انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل ابزار محقق ساخته برای سنجش کندنویسی در پایه دوم ابتدایی، آزمون حافظه بینایی کیم کاراد، آزمون d2 برای سنجش توانایی عمومی توجه انتخابی (تمرکز) و تلاشمندی بود. یافته ها نشان داد که کندنویسی با حافظه فوری، حافظه کامل، و صحت حافظه، همبستگی منفی معنی داری دارد ( p<0.001). اما، بین کندنویسی و کارآیی توجه، کارآیی تمرکز و خطاهای توجه رابطه معناداری دیده نشد. بررسی سهم انواع حافظه در پیش بینی کندنویسی در دانش آموزان با تحلیل رگرسیون خطی، نقش پیش بینی کنندگی انواع حافظه در کندنویسی را تایید کرد. بگونه ای که پیش بینی شد با افزایش یک واحدی حافظه فوری ( یا کوتاه مدت )، کندنویسی در دانش آموزان 0/35 واحد، کاهش یابد. با افزایش یک واحدی حافظه کامل ( یا میان مدت )، کندنویسی در دانش آموزان 0/325 واحد، و با افزایش یک واحدی صحت حافظه ( یا حافظه درازمدت )، کندنویسی در دانش آموزان 0/31 واحد، کاهش یابد. بنابه نتایج مطالعه، به نظر می رسد که بتوان مشکل کندنویسی در دانش آموزان سال های اول ابتدایی را با ارتقاء و توانبخشی حافظه در آنان مرتفع نمود.

Keywords:

کندنویسی , حافظه , توجه انتخابی , دانش آموزان , عادی