مسیریابی خطوط مترو به روش تحلیل سلسله مراتبی در محیط جی ای اس مطالعه موردی خط 2 مترو تهران

شناخت و درجه بندی لایه های تاثیرگذار در مسیریابی خطوط قطار شهری مترو، می تواند به نحوه بهره برداری بهینه از مسیرهای قطار شهری مترو کمک شایانی بنماید. همچنین با شناسایی پهنه های مناسب برای مسیر مترو در مناطق مختلف، می توان مسیرمترو را مشخص و با اعمال روش های مدیریتی مناسب حداکثر بهره برداری را در کنار کاهش خسارات و آسیب رسانی های ناشی از احداث مترو، به عمل آورد. در این مطالعه اطلاعات زمین شناسی، سطح آب زیرزمینی، جمعیت، کاربری اراضیی، شریان های حیاتی گاز و برق و محل گسل ها ی شهر تهران در محدوده ی مورد مطالعه که خط 2 مترو حدفاصل بین ایستگاه های صادقیه وشادمان می باشد، مطالعه شد. برای این منظور، لایه های فنی شامل لایه های گسل و زمین شناسی و لایه های محدودیت شامل سطح آب های زیرزمینی، بلوک آماری، کاربری اراضی و شریان های حیاتی گاز و برق با اسیتااده از اطلاعیات موجیود، در محیطنرم افزاری سیستم اطلاعات جغرافیایی به صورت بانک اطلاعاتی تهیه و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. پس از تهیه لایه ها، باتلایق نقشه های بدست آمده در محیط نرم افزار، پهنه های مناسب برای مسیر خطوط مترو در منطقه مشخص شد. نتایج حاصله نشان داد که با درنظر گرفتن عوامل موثر در مسیریابی خطوط مترو، خط متروی موجود حد فاصل ایستگاه صادقیه – شادمان با در نظر گرفتن لایه های فنی مهندسی مسیر بهینه ای نمی باشد. ولی مسایل مربوط به لایه های محدودیت را تقریبا به طور کامل رعایت کرده و یک مسیر نسبتا بهینه ای از این لحاظ می باشد.

Keywords:

مترو , مسیریابی , تحلیل سلسله مراتبی , سیستم اطلاعات جغرافیایی