چگونگی مصرف آب خانگی در مناطق شهری ایران: مطالعه موردی سنجش نگرش و رفتار عملی ساکنان محله های شهر اصفهان

توسعه محله های پایدار، رویکردی از توسعه پایدار شهری است که محور اصلی آن بهبود سطح آگاهی و نگرش مردم از طریق اصلاح شاخص های زیست محیطی میباشد. فقدان آب کافی و عدم آگاهی زیست محیطی گروه های اجتماعی، وضعیت بحرانی را شدت بخشیده- است. هدف پژوهش، سنجش نگرش و رفتار عملی گروه های اجتماعی شهر اصفهان در زمینه مصرف آب میباشد. جامعه آماری ساکنان محله های مرداویج، فروغی و کوی استادان است، که 360 نفر به تصادف انتخاب شد. پرسشنامه ساختار یافته با پایایی و روایی بترتیب 0/78 و0/86 به روش پیماش میدانی توزیع و تجزیه و تحلیل با نرم افزار SPSS انجام گرفت. نتایج نشان میدهد، افراد مرفه مرداویج از جنبه نگرشی و عملی، اهمیتی برای کاهش مصرف آب قایل نیستند. افراد با درآمد متوسط فروغی هرچه درآمد کمتر، مصرف آب کمتر شده که علت آن محدودیت بودجه و مشوق های اداره آب برای مصرف کمتر آب عنوان شد. لیکن بین میزان درآمد و نگرش آنان نسبت به کاهش مصرف آب، رابطه معنیداری مشاهده نشد. افراد نیمه مرفه با تحصیلات عالی برغم هزینه ثابت خدمات و نگهداری ماهیانه و نیز اینکه رابطه ای بین درآمد و میزان مصرف آب دیده نشد. لیکن بین مشارکت آنان در گروه های زیست محیطی و نگرش فردی در کاهش مصرف آب، رابطه معنی داری وجود داشت.

Keywords:

توسعه پایدار , رفتار عملی , مصرف آب , نگرش فردی