بررسی پتانسیل نشست در جناج راست ساختگاه سد دامغان

سد دامغان به منظور کنترل سیلاب و ذخیره آب مازاد چشمه علی احداث شده است. عملیات اجرایی سد دامغان در تابستان 1381 شروع و در اسفند ماه 1383 به اتمام رسیده است. موضوع نشت یکی از مسایلی است که بعد از آبگیری سدها مورد توجه و کنترل دایمی بوده و سد دامغان تیز از این دیدگاه مورد توجه می باشد. وجود و ظهور چشمه هایی در پایین دست و در تکیه گاه راست یکی از مهمترین مسایل سد دامغان است. بر مبنای داده های ژیوتکنیکی، تکیه گاه راست بر روی آهک های دولومیتی و آهک مارنی بنا شده در صورتیکه تکیه گاه چپ از سازند مارنی و کنگلومرا تشکیل شده است. نتایج لاگ حفاری نشان می دهد که میانگین RQD در جناح راست 61 درصد بوده که نشان از کیفیت متوسط می باشد. با توجه به خردشدگی شدید این سنگ ها در برخی مقاطع مقادیر لوژان و همچنین سیمان خوری در آنها بسیار بالا می باشد. لذا در این تکیه گاه م پتانسیل نشت وجود دارد. هدف از این تحقیق بررسی پتانسیل نشت و فرار آب از مخزن سد به چشمه های پایین دست با مقایسه تغییرات تراز آب در چاه های مشاهده ای و آب مخزن سد، آنالیز هیدروشیمیایی، تغییرات هدایت الکتریکی و بررسی و ارزیابی داده های ژیوتکنیکی می باشد. بررسی های اولیه نشان از وجود ارتباط هیدرولیکی بین مخزن دست با چشمه های پایین دست و نشت احتمالی می باشد.

Keywords:

فرار آب , ارتباط هیدرولیکی , هیدروشیمیایی , ژیوتکنیک , سد دامغان