بررسی ارتباط سبکهای تربیتی والدین بر یادگیری خود راهبر دانش آموزان پسرمقطع ابتدایی شهرستان هامون

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تاثیر سبک های تربیتی والدین بریادگیری خود راهبر دانش آموزان پسرمقطع ابتدایی شهرستان هامون می باشد. یادگیری خود راهبر مهارتی ضروری برای آموزش نوین بوده و می تواند با راه های مختلف تحت تاثیر سبک تربیتی والدین قرار گیرد؛ به همین منظور در این مقاله که به صورت یک بررسی توصیفی همبستگی درپاییز سال 1395 در بین 147 نفر ازدانش آموزان پسرمقطع دبستان شهرستان هامون که به روش سرشماری انتخاب شده بودند همین امر مورد بررسی قرار گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه سبک تربیتی دام باویند و پرسشنامه ی خود راهبری چنگ وهمکاران می باشد. روایی این پرسشنامه ها با استفاده از روایی محتوایی تایید وپایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 74 % و 93% تعیین شده است. و داده های به دست آمده با استفاده از آزمون های کای دو و آزمون من - ویتینی ، به وسیله ی نرم افزار اس پی اس اس نسخه ی 21 مور د تجزیه وتحلیل قرار گرفته است. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین سبک تربیتی دموکراتیک با ابعاد یادگیری خود راهبری به ویژه بعد انگیزه ی یادگیری رابطه مثبت معنی داری وجود دارد همچنین بین سبک تربیتی سهل گیرانه و استبدادی با ابعاد یادگیری خود راهبررابطهمنفی و معنی داری وجود دارد

Keywords:

سبک تربیتی , یادگیری خود راهبر , مقطع ابتدایی , شهرستان هامون