تعیین رابطه هوش معنوی با ویژگی های شخصیتی و خودآگاهی کارکنان دانشگاه علوم و تحقیقات تهران

هدف از پژوهش حاضر، تعیین رابطه هوش معنوی با ویژگی های شخصیتی و خودآگاهی کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران بود. جامعه پژوهش را کلیه کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی، واحدعلوم تحقیقات تهران، در سال1395بودند که از جامعه آماری تعداد100 نفر (50 نفر زن و50 نفر مرد) به شیوه نمونه گیری در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند . ابزار های مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه هوش معنوی کینگ (SISRI ،(ویژگی های شخصیتی نیو (NEO (و خودآگاهی ریلو و الیک بود.پژوهش حاضر از نوع تحقیقات توصیفی و طرح پژوهش از نوع همبستگی بود . جهت تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده شد.یافته ها نشان داد که: زیرمقیاس های هوش معنوی با ویژگی های شخصیتی کارکنان رابطه مثبت معنادار دارد و هوش معنوی کل نیز با خودآگاهی کارکنان رابطه مثبت معنادار دارد.یافته های پژوهش گویای اهمیت رابطه هوش معنوی با ویژگی های شخصیتی و خودآگاهی کارکنان دانشگاه بوده و از بین زیر مقیاس های ویژگی های شخصیتی و خودآگاهی؛ روان رنجور خویی، برون گرایی، تجربه پذیری، توافق پذیری، خودآگاهی خصوصی و خودآگاهی عمومی توانسته است میزان بالایی از تغییرات هوش معنوی کارکنان را پیش بینی نمایند.

Keywords:

هوش معنوی , ویژگی های شخصیتی و خودآگاهی