بررسی و مقایسه ریسک قراردادهای B.O.T و B.O.O.T با استفاده از مدل AHPمطالعه موردی : منطقه نمونه گردشگری آبیدر سنندج

استفاده از روش های P.P.P 1 یا مشارکت عمومی خصوصی – جهت تامین مالی پروژه ها ، از جمله رویکردهایی است که برای ارتقای خدمات دولتی و عمومی و افزایش بهره وری آن در حوزه هایی که توانایی وعلاقمندی بخش خصوصی برای ورود به آنها کمتر است یا دولت واگذاری کامل خدمات مربوطه را به صلاحنمی داند و یا قانون اجازه واگذاری را نمی دهد، توصیه می شود. این قراردادها بخصوص در بخش هایمربوط به زیرساخت ها ازجمله انرژی(برق و گاز)، مخابرات، آب و حمل و نقل کاربرد های زیادی دارند. انواعقرارداد های پیمان مدیریت، اجاره، B.O.O.T,2 B.O.T 3 و اعطای امتیاز جزو قرارداد های مشارکتی بخشخصوصی و دولتی هستند که در یک طیف گسترده، میزان مشارکت های متفاوت و با نقش های گوناگونبرای بخش خصوصی و دولتی را معرفی می کنند. با توجه به اینکه منطقه نمونه گردش گری آبیدر، اراضیجنگلی ثبت شده می باشد و قانون اجازه واگذاری قطعی به بخش خصوصی را نمی دهد ، روش قرارداد هایB.O.T یا B.O.O.T راه حل مناسبی جهت تامین مالی بسته های گردشگری این منطقه میباشد. بنابرایندر این مقاله با استفاده از مدل AHP 4 پس از شناسایی ذینفعان، ریسک ها و همچنین مشخص نمودنمعیارها و زیر معیارها و طرح پرسش نامه نسبت به مقایسه ریسک های دو قرارداد اقدام گردید

Keywords:

منطقه نمونه گردشگری آبیدر , ریسک , B.O.T , B.O.O.T , تصمیم گیری چندمعیاره , AHP