تجلی امام علی (ع) به عنوان نمونه ای از انسان کامل در اشعار مولوی و جیحون یزدی

مولانا در زمره شاعرانی است که درون مایه های علوی به میزان قابل توجهی در اشعار وییافت می شود. به دلیل عظمت مولوی در تاریخ شعر و ادب فارسی، درون مایه های علویدر اشعار وی می تواند بسیار حایز اهمیت باشد. جیحون یزدی از جمله شاعران شیعیاست که در مدح و رثای اهل بیت و خصوصا حضرت علی (ع) دست به سرودن اشعاربسیار ارزشمندی زده است و قیاس این دو شاعر با یکدیگر می تواند نمایانگر اعتقاداتمشترک این دو شاعر در بسیاری از موارد، مبنی بر شخصیت متعالی امام علی (ع) باشد.همچنین، علاوه بر تشابه کلیت مفهوم مد نظر این دو شاعر بزرگ درباره آن حضرت،الفاظ به کار رفته نیز بسیار شبیه است و می تواند دستمایه ای برای قیاس این دو باشد.موضوعاتی همچون فضایل و مکارم اخلاقی انسان کامل، مباهات همه انبیاء و اولیاءالله بهامام علی (ع) و ولایت باطنی انسان کامل، در این پژوهش مورد بحث قرار گرفته است.

Keywords:

انسان کامل , حضرت علی (ع) , مولوی , جیحون یزدی , مثنوی معنوی