نمایش آفرینش با تکیه بر عنصر وصف در مثنوی

مولانا در مثنوی که منظومه یی تعلیمی و عرفانی است، هر پدیده یی را، چه جان دار وچه بی جان، از زاویه یی دیگر نگریسته و برای شناساندن آن ها از توصیف به جایتعریف کردن آن ها بهره برده است. او در این اثر برای محسوس تر کردن مفاهیم عمیقعرفانی، توصیف را یکی از بهترین ابزارها برای به تصویرکشیدن پدیده های مادی ومعنوی می یابد و برای دست یابی به این هدف، با به کارگیری ترفندها و روش هایمختلف، از توصیف پدیده های مادی و معنوی در طبیعت پیرامون خویش، حتی وصفصحنه ی وقوع رویدادها و نیز احوال درونی آدم ها، چشم نمی پوشد. از آن جا کهشناخت این توصیفات زمینه یی مناسب برای شناخت بهتر دیدگاه های مولانا به وجودمی آورد، در این مقاله با شواهدی که از شش دفتر مثنوی استخراج، تشریح و تبیینگردیده است نه تنها به پدیده هایی که وصف می شوند؛ بلکه به تکنیک ها و ابزارهایوصف با تکیه بر موصوف ها نیز توجه شده است.

Keywords:

مولانا , مثنوی , توصیف , تکنیک های وصف , مصادیق وصف