واقعه در مثنوی معنوی

از جمله مسایل معمول و معروف برای صوفیان و عارفان واقعه بود. این جریان کهبرای بسیاری از عارفان مشهور اتفاق افتاده است، به حالتی خلسه مانند میان خواب وبیداری می شده جهت حل مشکلات راه سلوک و یا در مفهوم گره فکری نزد صوفیان کاربرد داشت. واقعه اغلب توسط پیر و یا در خواب طی الهامی از طرف حق و یا مبشر الهی حل می شد. کسانی که به بررسی واقعه پرداخته اند آن را در قالب مصطلاحی که صوفیان به کاربرده اند. بررسی نکرده اند و اغلب این حالت را در مفهوم مکاشفه و خواب آورده و تمایزی میان واقعه و خواب و رویا قایل نشده اند. نگارنده در این مقاله، با توجه به منابع در دسترس و بهره گیری از معلومات محققان ماقبل خود، به تعرفی محدودتری از واقعه با توجه به سخنان عارفان به ویژه مولوی و چگونگی حل واقعه و شناخت ویژگی های او و وجود تفاوت هایی میان واقعه و خواب پرداخته است.

Keywords:

واقعه , رونا , مولانا , صوفی , مثنوی