برنامه ریزی استراتژیک جهت کاهش آسیب پذیری اجتماعی در مواجهه با زلزله نمونه موردی :شهرستان دماوند

وقوع مخاطرات طبیعی، از جمله زلزله، نه تنها باعث خسارت به زیرساختارهای کالبدی و فیزیکی در مناطق زلزله زده میشود، بلکه ساختارهای اجتماعی آن مناطق را هم تحت تاثیر قرار می دهد . بنابراین، ارزیابی آسیب پذیری شهرها در برابر این مخاطرات، تنها به عناصر کالبدی و فیزیکی آنها محدود نشده، در این راستا عناصر اجتماعی این شهرها را هم باید مطالعه وبررسی نمود. هدف از این پژوهش شناخت آسیب پذیری و خطر پذیری اجتماعی پس از زلزله در شهرستان دماوند به عنوان یکی از مناطق پر خطر استان تهران است. در این تحقیق از روش تحقیق توصیفی – تحلیلی به تجزیه و تحلیل موضوع پرداخته ایم .در این راستا با استفاده از نرم افزارGIS و تلفیق لایه ها، نقشه های آسیب پذیری و خطرپذیری اجتماعی و جمعیتی درشهرستان دماوند را به دست آورده سپس ازتحلیلSWOTبا تاکید بیشتر بر راهبردهای تدافعی و تهاجمی به برنامه ریزی راهبردی برای کاهش آسیب پذیری شبکه راه ها در مواجهه با زلزله پرداخته ایم .

Keywords:

مخاطرات طبیعی , برنامه ریزی استراتژیک , خطر پذیری , آسیب پذیری اجتماعی