بررسی توازن آوایی در اشعار شهیار قنبری

فرمالیست ها عامل پیدایش زبان ادب را فرایند برجسته سازی می دانند. برجسته سازی از دو طریق هنجار گریزی وقاعده افزایی امکان پذیر است. برخلاف هنجار گریزی که انحراف از قواعد زبان هنجار است، قاعده افزایی همانطورکه از نامش پیداست افزودن قواعدی به قواعد زبان هنجار است. توازن نیز در نتیجه قاعده افزایی و از طریق تکرارکلامی بوجود می آید. توازن انواعی دارد که ما در این پژوهش به بررسی نوع آوایی آن در اشعار شهیار قنبری پرداختهایم. البته توازن آوایی به دو زمینه هماهنگی آوایی و توازن هجایی)وزن( تقسیم می شود که ما در این مختصر تنها بههماهنگی آوایی پرداخته ایم. فرضیه ی پژوهش بر این پرسش استوار است که آیا اشعار قنبری از توازن آوایی موردبحث برخوردار است یا خیر و آیا زیبایی کلام شاعر که از تکرار حروف نشات گرفته مخاطب را در پی بردن بهعواطف و احساسات شاعر یاری می دهد. در این راستا با بهره گیری از رویکرد صفوی ) 1390 ( در حوزه توازن واجیبه بررسی منتخبی از اشعار قنبری ) 1379 ( پرداختیم و هر واژه هر بیت را به هجاهای آن تقسیم کردیم تا بتوانیم تکراردرون هجاها را به وضوح نشان دهیم. نتایج پژوهش نشان می دهد که قنبری در اشعار خویش بسیار از توازن واجیمدد گرفته تکرار کلامی موجب توازن در اشعار قنبری شده است. همچنین در پایان ابراز داشتیم که چگونه شاعرنارضایتی خود از وضع مملکت خویش را با بهره گیری از تکرار واکه ای در قالب کلامی برجسته بیان می کند.

Keywords:

تکرار , توازن واجی , شهیار قنبری , هماهنگی آوایی