مدیریت تعارض فرهنگی در قانون گذاری توسعه نظام اداری

هدف از این پژوهش، شناسایی تعارض فرهنگی درساختار قوانین توسعه نظام اداری است. بی توجهی به وجود مقررات متعدد و متعارض در دیوان سالاری دولتها علاوه بر قانون گریزی و تضعیف قانون بر بهبود محیط کسب وکار اثر می گذارد. لذا ضرورت دارد؛ قوانین توسعه سازمانها در نظام اداری، لزوم اجرای آن و تاثیر برخورد فرهنگها در این روند مورد بررسیقرار گیرد. به نظر می رسد بررسی قابل استنادی درارتباط با فرهنگ های اسلامی، غربی و ملی ایران در این زمینه صورت نگرفته است؛ سوال تحقیق بر این پایه مطرح شد که تضاد فرهنگی در ساختار قوانین، رابطه معناداری با توسعه نظام اداریخواهد داشت فرض آن است که تعارض فرهنگی در کالبد قوانین وجود دارد، اما مدیریت تعارض به صورت جامع و سازنده در مرحله قانون گذاری صورت نگرفته است. روش انجام پژوهش میدانی براساس جدول مورگان تعداد 384 نفر از خبرگاندرارتباط با هرسه قوه مقننه، مجریه، قضاییه وصاحبنظران این حوزه انتخاب شد. نتیجه آزمون فرض وجود تضاد فرهنگی در روح قوانین و رابطه معناداری آن بر تضعیف قانون وکاهش توسعه نظام اداری می باشد. بنابراین، مدیریت تعارض فعال وایجاد تعامل منطقی بین فرهنگ ها توسط قانون گذاران درایجاد هم افزایی فرهنگ ها، بسیار لازم و موثر می باشد.

Keywords:

آسیب شناسی , تعارض فرهنگی , قانون گذاری , نظام اداری