مقایسه میزان افسردگی سالمندانی که به پارک یا به مسجد می روند، به عنوان تفاوت در سبک زندگی

مقدمه: جمعیت جهان درحال پیر شدن است. افسردگی که به عنوان یک اختلال خلقی طبقه بندی شده است می تواند در هر دوره ای از زندگی رخ دهد. افسردگی یکی از اختلالات کارکردی رایج و قابل درمان در دوره پیری است. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع علی – مقایسه ای است و برای انجام آن 100 نمونه در دو گروه 50 نفره (گروهی که اوقات فراغت خود را بیشتر به مسجد می روند و گروهی که اوقات فراغت خود را بیشتر به پارک می روند) با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. سن ازمودنی ها از 60 تا 85 سال بود و همه مرد بودند. جامعه پژوهش شهر یزد ابزار پژوهش مقیاس افسردگی سالمندان (GDS) بود که هر دو گروه به آن پاسخ دادند. به منظور تحلیل آماری داده های پژوهش از آزمون t مستقل استفاده شد. یافته ها: نشان داد میزان افسردگی سالمندانی که اوقات فراغت خود را به مسجد می روند به طور معنی داری کمتر از گروهی است که اوقات فراغت خود را به پارک می روند. همچنین داده های توصیفی بیان کرد 85 % سالمندان باهمسر 10 % تنها و 7% با فرزندان خود زندگی می کردند. نتیجه گیری: نتیجه گیری می شود سبک زندگی سالمندانی که به مسجد می روند در کاهش افسردگی و ارتقای بهداشت روانی آنها موثر است. بنابراین پیشنهاد می شود جامعه و خانواده ها از پتانسیل مسجد رفتن برای کمک به سبک زندگی سالمتر سالمندان و ارتقای بهداشت روانی آنها استفاده کنند.

Keywords:

افسردگی , سالمندی , سبک زندگی , مسجد و پارک