استفاده از تکنیک سنجش از دور در مطالعه تخریب پوشش گیاهی سیستان تحت تأثیر خشکسالی های اخیر

امروزه استفاده از سیستم های اطلاعات جغرافیایی و تصاویر ماهواره ای جایگاه و نقش ویژه ای در مطالعات مربوط به منابع طبیعی و محیط زیست یافته است. مقایسه تصاویر حاصل از یک دوره زمانی مشخص می تواند روند تغییرات هر منطقه را نشان دهد. در جنوب شرقی ایران در منطقه سیستان، چندین خشکسالی در طی قرن اخیر رخ داده و خشکسالی اخیر (1999-2006) وخیم ترین خشکسالی در 600 سال گذشته گزارش شده است به طوریکه اثرات زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی زیادی را به دنبال داشته است. دراین تحقیق با استفاده از تصاویر سنجنده TM سال 1998 که مربوط به زمان قبل از خشکسالی بوده و نیز تصاویر سنجنده ETM+ سال 2002 که در زمان خشکسالی برداشت شده است، تغییرات پوشش گیاهی سیستان به کمک شاخص گیاهی WDVI مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج بدست آمده عمده ترین تغییرات صورت گرفته در قسمتهای مختلف منطقه به صورت احیا، تخریب و بدون تغییر طبقه بندی گردید. پس از محاسبه نقشه تفاضلی مشخص شد که سطح پوشش از 101 هزار هکتار در سال 1998 به 24 هزار هکتار در سال 2002 رسیده است که عمده ترین تغییر مربوط به اراضی زراعی رها شده و حذف پوشش در این مناطق است. از طرفی در قسمتهای چاه نیمه، نیاتک، قرقری و مراتع قرق شده لورگ باغ که جزء جنگلهای دست کاشت و مناطق حفاظت شده بودند پوشش گیاهی افزایش یافت.

Keywords:

خشکسالی , سیستان , WDVI , پوشش گیاهی , TM , ETM+