تحلیل چرایی عدم استفاده از لفظ معجزه در قرآن و روایات

یکی از کهن­ترین مسایل علوم قرآن، موضوع اعجاز قرآن است که در قرآن و روایات با نام­های آیه ، بینه ، برهان ، سلطان ، حجت و ... از آن یاد شده است. بررسی سیر تاریخی موضوع، نشان از استعمال و رواج معجزه ، اعجاز و خرق عادت از سوی متکلمان در قرن های 3 تا 5 هجری قمری دارد. با پیش­فرض حجیت الفاظ قرآن، مساله و دغدغه اصلی در این رابطه، آن است که عدم استفاده قرآن و روایات از لفظ معجزه و تاسی اهل بیت (ع) به استعمال واژه­های مرسوم در قرآن (فارغ از روایات اندک موجود با لفظ معجزه که نیاز به تحلیل و بررسی دارد) چه دلیلی داشته است در کاوش انجام­شده با روش توصیفی تحلیلی روشن شد که الفاظ قرآنی علاوه بر در­برداشتن معنای معجزه و خرق عادت مصطلح و رویکرد نبوت­شناسانه، دارای رویکردی معرفت­شناسانه با اهداف تربیتی و هدایتی بوده است و این امر، نشان­ از حکمت خداوند در گزینش واژه­ها داشته و ما را به سمت پیروی و رواج واژگان قرآنی سوق خواهد داد.

Keywords:

آیه , بینه , برهان , معجزه , قرآن