اثربخشی دوره های کارورزی بر خودکارآمدی و انگیزش شغلی دانشجو معلمان پردیس آیت الله خامنه ای و خمینی شهرستان گرگان

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی دوره کارورزی بر میزان خودکارآمدی و انگیزش شغلی دانشجو معلمان دانشگاه فرهنگیان پردیس آیت الله خامنه ای ( برادران ) و خمینی ( خواهران ) شهرستان گرگان بوده است. روش تحقیق توصیفی از نوع علی مقایسه ای بوده است. جامعه پژوهش حاضر عبارتست از همه دانشجویان دانشگاه فرهنگیان پردیس مورد نظر که در نیم سال تحصیلی 96-1395 در این دانشگاه مشغول به تحصیل می باشند. از بین همه دانشجویان دانشگاه فرهنگیان دو پردیس 80 دانشجو ( به تفکیک 40 نفر دانشجوی پسر و 40 نفر دانشجوی دختر) با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ( با تفکیک هر پردیس 20 نفر با تجربه دوره کارورزی و 20 نفر بدون تجربه دوره کارورزی ) مورد انتخاب قرار گرفتند. در پژوهش حاضر برای جمع آوری اطلاعات لازم از پرسشنامه انگیزش ( لوداهل کیچنر، 1997 ) و پرسشنامه خودکارآمدی ( شرر) استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات بدست آمده در پژوهش حاضر از شاخص های آمار توصیفی شامل میانه، میانگین، واریانس و انحراف معیار و نیز آمار توصیفی شامل آزمون تی مستقل و همچنین آزمون تحلیل واریانس استفاده شد . نتایج بررسی ها نشان داد بین میزان انگیزش شغلی دانشجو معلمانی که دوره کارورزی را گذرانده اند و دانشجو معلمانی که هنوز دوره کارورزی را نگذرانده اند ، تفاوت معنی داری وجود ندارد ( p=0/178 ؛ df=78 ) و میان میزان خودکارآمدی دانشجو معلمانی که دوره کارورزی را گذرانده اند و دانشجویانی که دوره کارورزی را نگذرانده اند تفاوت معنی داری وجود دارد. ( p<0/05 ؛ df=78 ).

Keywords:

کارورزی , خود کارآمدی , انگیزش شغلی , دانشجو معلمان , دانشگاه فرهنگیان