مروری بر کاربرد و اثرات پری بیوتیک در امنیت غذایی

پری بیوتیک ها طبق تعریف رسمی در سال 1995 به کربوییدارت های غیر قابل هضمی اطلاق می شود که به طور انتخابی سبب تحریک رشد و فعالیت تعدادی از باکتری های روده شده و بدین وسیله اثرات سودمندی روی میزبان اعمال می کنند. از پری بیوتیک های می توان به اینولین ، صمغ های فیبری ، رافتیلین ، پیرو دکسوترین ، زایلان ، استاکیوز ، مالتودکسترین ، لاکتیلول ، اینولین ، گزیلواولیگوساکارید ، لاکتوسوکروز ، رافیتلوز ، لاکتولوز و فروکتو الیگوساکارید اشاره کرد. به ترکیب پروبیوتیک و پری بیوتیک ، سین بیوتیک می گویند در این تحقیق به مروری بر کاربرد و اثرات پری بیوتیک در امنیت غذایی می پردازیم.

Keywords:

پری بیوتیک , صنایع غذایی , امنیت مواد غذایی