تعیین اولویت و ارزیابی عملکرد با استفاده از EFQM و TOPSIS فازی (مطالعه موردی)

ارزیابی عملکرد سازمانی عبارت است از بررسی نقاط ضعف و قوت عملکرد یک سازمان بر اساس شاخصها واستانداردهای خاص در یک دوره زمانی خاص به منظور تشخیص انحراف ها و انجام اقدامات اصلاحی. لذا ارزیابی عملکردسازمانی علاوه بر آنکه تصویر جامعی از عملکرد یک مجموعه ارایه میدهد، میتواند بستری جهت شناسایی نقاط قوت وزمینههای بهبود و دستیابی به بهبود مستمر کیفیت فراهم آورد و برای زمانهای آتی باعث خدمات رسانی بهتر و متعالی تر،باعث گردد. پایان نامه حاضر از لحاظ هدف کاربردی است. از نظر دسته بندی پژوهشها بر حسب نحوه گردآوری دادهها از نوعپژوهشهای توصیفی- پیمایشی محسوب می باشد. به منظور جمع آوری دادهها و اطلاعات پژوهش از پرسشنامه استانداردEFQM برای ارزیابی عملکرد و متغیرهای مورد نظر (ابعاد 9 گانه تعالی سازمان) استفاده شده است. در این تحقیق، از روشتصمیم گیری چند معیاره TOPSIS فازی استفاده شده است و معیار شراکت و منابع با ضریب 134/0 در رتبه اول و نتایج کارکنان با ضریب 096/0 در رتبه آخر اولویت بندی قرار دارد. میزان تعالی سازمانی (بعد از بومی سازی مولفه های نه گانه مدل) برابر 1/545 در بازه [1 0 [می باشد و با استفاده از آزمون تی با اطمینان 95 %معنادار می باشد. همچنین میانگین هر یک از مولفه های نه گانه نیز با آزمون تی مورد آزمون قرار گرفته که به جز مولفه شراکت و منابع بقیه در سطح خطای 5%معنادار بوده و در حد مطلوب می باشند. فرضیه های 10 تا 12 نیز بر تفاوت میانگین بین گروههای مختلف دموگرافی (جنسیت، سن و تحصیلات) مورد آزمون قرار گرفته که با استفاده از آزمون فیشر (رگرسیون) میانگین گروههای مختلف با هم تفاوت معناداری در سطح خطای 5 %را نشان می دهد، که بین میانگین گروهها از نظر جنسیت و سن تفاوت معناداری وجود داشته ولی بین تحصیلات تفاوت معناداری وجود ندارد.

Keywords:

تعالی سازمانی , مدل EFQM , تصمیم گیری چند معیاره , تاپسیس فازی