بررسی تناسب معنایی در فرم های مینیمالیستی المانهای شهری با فضای شهری و تاثیر بصری آن بر مخاطب

المانهای شهری از هنرهای محیطی شهر محسوب می شوند که هدف اصلی آن ایجاد روحیه نشاط و شادابی برای مخاطبان می باشد. توجه به نوع طراحی المانها متناسب با محیط و فرهنگ و موقعیت شهر، موضوعی است که نگاه دقیقی باید به آن بشود. المان با فرمی که طراحی می شود، مفهوم و منظور خود را به بیننده ارایه می کند تا موضوع زیبایی و معناگرایی در آن کاملا احساس شود. سادگی و خلاصه گویی در طراحی احجام شهری، مسیله حساس و مهمی است که تعمق در آن می تواند نتایج مفیدی را برای شهروندان در پی داشته باشد. ذهنیت خسته انسان امروزی به طراحی ساده و غیر پیچیده نمادهای شهری نیاز است که این ایجاز می تواند روحیه نشاط انگیز را برای وی به ارمغان بیاورد. استفاده از اشکال ساده هندسی نظیر؛ دایره، مربع، مثلث و... و حتی ترکیبی از اینها در فضای شهری، سبک مینیمالیسم را در طراحی محیطی رقم خواهد زد تا بتوان ارتباط سهل تری بین مردم و احجام شهری بوجود آورد. هماهنگی و تناسب بین این المانها از حیث رنگ، بافت، اندازه و...با محیط شهری توجه جدی را می طلبد که اجرای صحیح آن، کیفیت بصری شهر رابرای مخاطب جذاب خواهد کرد. در این میان هویت شهر بعنوان شاخص ترین نمود شهری، عهده دار تبیین فرهنگ و آداب و روابط انسانی در ساخت فضای شهری است که تناسب آن با سازه های محیطی، زیبایی بصری را در محیط شهری پدید خواهد آورد. این پژوهش به شیوه مطالعات کتابخانه ای- میدانی انجام گرفته و به ارزیابی طراحی المانهای سادگرا و ساختار صحیح آن در فضای شهر پرداخته شده است. در ادامه با استفاده از روش توصیفی، تحلیلی موانع و مشکلات در این زمینه شناسایی شده و در جهت رسیدن به شیوه ای مطلوب بحث و بررسی صورت گرفته است.

Keywords:

المان های شهری , ساده گرایی , هنرهای محیطی , احجام شهری , گرافیک محیطی