تاملی بر راهکارهای معماری بومی شهر رشت در استفاده از منابع تجدیدپذیر

در پژوهش حاضر سعی بر آن بوده است تا با استفاده از تجربه و تکنیک ساخت و همچنین تدابیر بومی معماری مناطق معتدل و مرطوب خزری، راه و روشهایی منطقی جهت برآورده شدن شرایط آسایش انسان فراهم آید. با بررسی معماری سنتی استان گیلان و خصوصا شهر رشت می توان دریافت که باید آن را به نوعی یکی از نمودهای معماری همسو با اقلیم که در جهت بهره وری هر چه بیشتر از منابع تجدیدپذیر گام برمی دارد، دانست. سوال اینجاست که چگونگی تاثیر جزییات اقلیمی بومی بر میزان توجه آن به استفاده از منابع تجدیدپذیر مورد بررسی قرار گیرد. روش تحقیق توامان به صورت کتابخانه ای و از طریق بازدید و مطالعات میدانی بوده که هدف از آن وصول تکنیک های ساخت بومی بر پایه ی منابع تجدیدپذیر بوده است. از مسایل مهم معماری تجدیدپذیر بومی که در پژوهش مورد بررسی قرار گرفته است می توان به موضوعات متفاوتی همچون سازگاری با محیط زیست، ارزش های ساخت بناهای بومی و استفاده ی معقول و هر چه بیشتر از منابع تجدیدپذیری چون باد، خورشید و آب اشاره کرد چرا که همواره در ساختمانهای سنتی شهر رشت نیز استفاده از این انرژی ها مد نظر بوده است. به همین دلیل بناهای ساخته شده در این مناطق دارای پلان و قرار گیری متفاوتی جهت حداکثر استفاده از موارد یاد شده می باشند. در نهایت می توان با به کارگیری از فنون بومی، به ایده ها و طراحی نوین در معماری با استفاده از انرژی های تجدیدپذیر پرداخت.

Keywords:

معماری بومی , منابع تجدیدپذیر , اقلیم , شهر رشت