مراقبت از مجرمان خطرناک بعد از آزادی در قوانین کیفری ایران

امروزه رشد روزافزون بزهکاری، به ویژه آمار تکرار کنندگان جرم، توجه مدیران اجتماعی و سیاست گذاران جنایی را به خود جلب نموده است. با توجه به این که جرم در نتیجه عوامل مختلفی به وجود میآید، پیشگیری از جرم بدون توجه به این عوامل و جنبههای مختلف آن میسر نیست و مسلما موفقیتی را کسب نخواهد کرد. با توجه به این که در حقوق کیفری ایران نیز به موضوع پیشگیری از تکرار جرم توجه خاصی شده است، در این تحقیق به بررسی مراقبت از مجرمان خطرناک بعد از آزادی در قوانین کیفری ایران پرداخته شد. روش به کار گرفته شده در انجام این پژوهش روش توصیفی،تحلیلی و منطقی است. برای جمع آوری دادهها و اطلاعات تحقیق نیز از روش کتابخانهای و ابزار فیش برداری استفاده شده است. بررسی پیشینه تحقیق نشان داد که اندیشههای جرم شناختی و حقوقی که همزمان با پیدایش مفهومی تحت عنوان حالت خطرناک مطرح گردیده و توسعه و تکامل این مفهوم که مرهون اندیشههای جرم شناسی بالینی است بایدمورد توجه و بررسی قرار گیرد تا بتوان بر این اساس بازتاب تفکرات و اندیشههای علمی و جرم شناختی را در قوانین ومقررات کشورها و حقوق کیفری تبیین نمود. یافتههای تحقیق نشان داد، کنترل اجتماعی بیش از هرچیز دیگری درمبارزه با بزهکاران خطرناک معنا مییابد. مشروعیت این سیاستها نه بر مبنای محرومیت مرتکبین بلکه بر اساس میزان خطرناکی آنها شکل گرفته است. همچنین، در ارتباط با رویکردهای پیشگیری از تکرار جرم مجرمان خطرناک، تعلیقمراقبتی و آزادی مشروط در حال حاضر نه تنها در اکثر نظامهای کیفری مورد قبول و اقبال قرار گرفتهاند، بلکه موضوع بسیاری از پژوهشهای جرمشناختی نیز واقع شدهاند.

Keywords:

مجرمان خطرناک , تکرار جرم , بعد از آزادی , قوانین کیفری ایران , تعلیق مراقبتی