عرف در ارکان مسئولیت مدنی: فعل زیان بار یا تقصیر، ضرر، رابطه سببیت

صحیح است که عرف را از نظر ماهوی یکی از منابع مهم حقوق بشمار می آورند ولی قدرت آن هیچگاه با قانون برابر نیست و دادرس نیز وقتی می تواند به آن استناد کند که قانون مجاز شناخته باشد و هیچ قانونی اقتدار فسخ قانون را به عرف نمی دهد. به دلیل اینکه قوانین کارایی و پوشش همه خطاها و خسارات ناشی از آنرا ندارند و تدوین قوانین برای تک تک آن امری محال بنظر می رسد حقوق مسئولیت مدنی به سمت عرفی شدن گراییده است. بنابراین ارکان مسئولیت مدنی که شرایط لازم برای تحقق مسئولیت مدنی است از این عرفی شدن مسئولیت مدنی مستثنی نشده و از این رو ما نیز این مطلب را با عنوان شرایط مسئولیت مدنی وعرف مورد مطالعه قرار داده ایم . در این پژوهش با بررسی قواعد عمومی مسئولیت مدنی، به لحاظ مفهومی و تئوری بویژه در ارکان مسئولیت مدنی (ضرر، فعل زیانبار یا تقصیر، رابطه سببیت) و همچنین نظریات متناسب با نظام حقوقی ایران مشتمل بر دو نظریه تقصیر و خطر، دریافتیم که عرف از نقشی کاربردی در ارکان مسئولیت مدنی برخوردار است و هر سه این ارکان دارای ریشه و مفهومی عرفی می باشند.

Keywords:

عرف , مسئولیت مدنی , تقصیر , ضرر , رابطه سببیت