تاثیر تمرین تناوبی شدید بر سطوح سرمی واسپین و مقاومت به انسولین زنان جوان دارای اضافه وزن و غیر فعال

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات تناوبی شدید بر سطوح سرمی واسپین و مقاومت به انسولین زنان جوان دارای اضافه وزن و غیرفعال بود. برای این منظور تعداد 28 آزمودنی با میانگین سنی (20-30 سال) به صورت داوطلبانه جهت انجام آزمون ها و شرکت در مراحل تحقیق انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی 14=n و کنترل 14=n تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تجربی تمرینات را به مدت هشت هفته و سه جلسه در هفته انجام دادند. ابتدای هر جلسه بعد از 10-15 دقیقه گرم کردن بدن، 30 ثانیه با حداکثر سرعت دویده و سپس 30 ثانیه راه رفتن عادی را با سه تکرار در هر جلسه انجام داده و در پایان هر جلسه 10-15 دقیقه به سرد کردن بدن پرداختند. خون گیری از آزمودنی ها در دو نوبت پی شآزمون (24 ساعت قبل از آغاز تمرین) و پس آزمون (48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین) انجام شد. تجزیه و تحلیل یافتهها با استفاده از روش آماره t زوجی جهت مقایسه درون گروهی و t مستقل برای مقایسه برون گروهی انجام شد. یافته های پژوهش نشان داد که هشت هفته تمرین تناوبی شدید بر سطح انسولین 0/009=p و سطوح سرمی واسپین 0/001=p در زنان جوان دارای اضافه وزن غیرفعال تاثیر معنی داری داشته، ولی بر سطح گلوکز 0/120=p و مقاومت بر انسولین 0/067=p زنان جوان دارای اضافه وزن و غیرفعال تاثیر معنی داری نداشته است. در کل نتایج تحقیق حاضر نشان داد که در یک دوره کوتاه مدت تمرینات HIIT میتوان سطح انسولین و واسپین را در زنان دارای اضافه وزن و غیرفعال کاهش داد ولی برای کاهش سطوح گلوکز و مقاومت به انسولین احتمالا باید به انجام تمرینات تناوبی بلندمدت همت گمارد.

Keywords:

تمرین تناوبی شدید , واسپین , گلوکز ناشتای خون , انسولین , مقاومت به انسولین