تعلیم و تربیت ملی اسلامی درپروسه ی جهانی شدن و پروژه ی جهانی سازی: نگاهی دیگر

قرن بیست و یکم ، نظامها ی آموزش و پرو رش و امر تعلیم و تربیت را نیز به چالش کشیده است . در این زمینه ، بی تردید استغراق در عرصه درونی و عدم التفات به تحولات نوظهور عالم مدرن ، جامعه اسلامی را به واپس گرایی و ارتجاع خواهد کشاند . چنان که اهتمام شتابزده نیز انسان مسلمان و جامعه اسلامی را به ورطهی از خود بیگانگی ، غرب زدگی ، خودفراموشی و سرانجام به بی هویتی رهسپار خواهد ساخت . جامعه ی اسلامی سخت محتاج شناختی دو سویه از اصل و عصر است . ایجاد تعادل و توازن معرفتی میان دو عرصه اصل (آرمان های اسلامی ) و عصر(اقتضایات جدید) رمز احیای مجدد تمدن با شکوه اسلامی اس ت. در میدان جهانیشدن که واقعیتی است پیش روی جهانیان ، هم فرصت فراوان است و هم خطر . از این رو باید تلاش نماییم تا از ها فرصت یی که در این عرصه پیش روی آموزش و پرورش قرار میگیرد در راستای آرمان های اسلامی خود استفاده نموده و تدابیری جهت کاهش آثار منفی آن بی ندیشیم. بدین منظور در این مقاله با نظر به تمایز بین جهانیشدن به عنوان پروسه ای طبیعی و جهانی سازی بهعنوان پروژه ای قصد شده و فاعلمند به دنبال اسخگویی به این سوال هستیم که به راستی چه تعبیری از جهانیشدن و جهانی سازی و چه موضعی درقبال آن با هویت اسلامی تعلیم و تربیت ملی ما قابل توجیه است و برای در امان ماندن از استحاله در توفان بنیان کن جهانیشدن به شکل امروزی آن چه باید کرد