بررسی اثربخشی آموزش رویکرد مبتنی بر صمیمیت زوجین باگاروزی بر افزایش بعد عاطفی امید به زندگی زوجین دارای تعارض زناشویی توانبخشی و امور اجتماعی مجتمع بهزیستی شهر برازجان

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی رویکرد مبتنی بر صمیمیت باگاروزی در افزایش بعد عاطفی امید به زندگی زوجین دارای تعارض زناشویی مجتمع توانبخشی و اموراجتماعی شهر برازجان انجام شده است. این پژوهش به لحاظ هدف کاربرد ی و از جهت روش جمع آوری اطلاعات در زمره مطالعات شبه آزمایشی، از نوع طرح پ یشآزمون- پس آزمون با گروه کنترل محسوب می شود. جامعه آماری شامل تعداد 70 نفر زوج دارای تعارض زناشویی که در نیمه اول سال 1395 به مجتمع توابخشی و امور اجتماع ی شهر برازجان مراجعه نموده اند. روش نمونه گیری بر اساس روش نمونه گیری تصادف ی در دسترس صورت پذیرفت که تعداد 20 زوج(40 نفر) از ب ین افراد جامعه بر اساس نمره کسب شده از پرسشنامه تعارض زناشو یی انتخاب شدند. برای بدست آوردن داده ها از پرسشنامه امی دواریهرث(1991 (و تعارض زناشویی کانزاس و همکاران(1985 (استفاده شد. جهت تحلیل فرضیه های پژوهش از روش ها ی آمار ی تحلی ل واریانس چند متغیره و تحلیل کواریانس یک راهه استفاده گرد ی د. نتایج تحلیل کواریانس یک طرفه نشان داد که از آنجایی که میانگیننمرات مولفه عاطفی امید به زندگی در گروه آزمایش بیشتر از گروه کنترل است می توان نتیجه گرفت که زوجینی که از آمو زش ها ی مبتنی بر رویکرد صمیمیت زوجین باگاروزی استفاده کرده اند به نسبت گروه کنترل، از میانگین نمرات مولفه عاطفی امید به زندگیبالاتری برخوردار هستند. بنابراین یافته ها ی ای ن پژوهش گو یای اهمیت آموزش رویکرد مبتنی بر صم یمیت باگاروز ی در افزا یش مولفه عاطفی امید به زندگی زوجین دارای تعارض زناشویی بود.