اصول و معیارهای طراحی شهری پیاده روها در راستای ارتقاء کیفیت فضایی آنها نمونه موردی: خیابان آزادی تبریز،حدفاصل چهارراه آبرسان تا چهارراه شهید منتظری

امروزه فضاهاى پیاده روى شهرى یکى از مهمترین فضاهاى شهرى و عرصه هاى عمومى در شهرها هستند. جین جیکوبز پیاده روها را به عنوان فضاى عمومى و اصلى شهر و نیز حیاتى ترین عضو آن برمی شمرد . پیاد ه روهاى شهرى مدت مدیدى است که بهعنوان تربیون عمومى شهرى مطرح شد ه اند. پیاده روها نیز همانند بسیارى از جنبههاى زندگى شهرى، داراى ساختار اجتماعى و فیزیکى خاص خود هستند. در کشورهاى گوناگون، تلاشهاى زیادى در سطوح متفاوت براى تشویق و تسهیل حرکت در پیاد ه روهاصورت مى گیرد و حمایتهاى دولتى و شهرداریها در این زمینه سهم بسزایى دارند.آنچنان که بسیارى از شهرها به تدوین برنامه ها و چشم اندازهاى توسعه شبکه هاى پیاده در مقیاسهاى زمانى متفاوت و به ویژه با چشم انداز قرن بیست ویکم همت گماشته اند.با توجه به اینکه درشهرهای کنونی کمبود فضاهای باز پیاده محور وهمچنین کیفیت نامطلوب فضاهای موجود تضعیف تعاملات اجتماعی میان شهروندانشده است از این رو،کمبود فضاهای مطلوب شهری ،موجب تشویق نوعی فردگرایی وجدایی گزینی در افراد گردیده است. این امر خود تاثیر فراوانی در ایجاد و شکل گیری حسعدم تعلق خاطر شهروندان به فضاهای شهری و به تبع آن فضاهای سکونت آنها داشته است به همین جهت هدف خود را در این پژوهش و طراحی پیاده روها درجهت ارتقای کیفیت فضای شهری قرار دادیم و با مطالعه نظریه اندیشمندان در رابطه با مولفه های ارتقا کیفیت فضایی و شناسایی عناصر و اجزای پیاده رو ، مد ل گلکار را مبنای پژوهش قرار داده و مشکلات محدوده مورد مطالعه را از طریق بازدید میدانی بررسی کرده و با بهره گیری از تکنیک سوات به تحلیل آن پرداخته و راهکارهای لازم را در جهت رسیدن به کیفیت فضای پیاده رو ارایه داده شد.

Keywords:

ارتقا کیفیت , پیاده رو , منظر , مبلمان , طراحی شهری