ارزیابی اثر اتصالات نیمه گیردار در سازههای قابی شکل توسط آزمایش مودال

در روشهای مرسوم تحلیل و طراحی قابهای فولادی، اتصالات بصورت مفصلی و یا گیردار کامل فرض میشوند. ولی آزمایشات نشان میدهند که این اتصالات در واقع نیمهگیردار هستند. نیمهگیرداری اتصالات باعث تغییر در مشخصات دینامیکی سازهها میشود. ارزیابی مشخصات مکانیکی سازهها، مستلزم ردگیری رفتار دینامیکی این سازهها به منظور شناخت و جلوگیری از آسیبهای سازهای احتمالیمیباشد. این مهم در ارتباط با قابهای فولادی مورد استفاده در ساخت سازههای ساحلی نظیر اسکلههای باز، به علت قرارگیری در شرایط بارگذاری خاص محیط دریایی، از اهمیت بیشتری برخوردار است. از جمله عوامل عدم قطعیت در شناخت عملکرد دینامیکی اسکلهها،میزان گیرداری اتصالات عرشه به پایهها میباشد که با توجه به تمرکز عمده جرم در عرشه تاثیر به سزایی در پاسخهای سازه دارد. بنابراین، مطالعه روشهای جدید کارآمد در شناسایی و ارزیابی دقیق این پارامتر، جهت ارتقاء روشهای بروزرسانی مدلهای عددی، از اهمیت بالاییبرخوردار است. در پژوهش حاضر رفتار مکانیکی مدل یک اسکله ساحلی به صورت عددی و آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایش های مربوط به تحلیل مودال تجربی جهت استخراج پاسخهای سازه صورت پذیرفت. همزمان، مدل عددی سازه تهیه و براساس آن تحلیلمودال عددی انجام گرفت. سپس بر اساس روش پیشنهادی مبتنی بر بروزرسانی مدل اجزای محدود سازه، نسبت به تعیین درصدهای گیرداری اتصالات اقدام و مدل اجزای محدود با قابلیت انطباقپذیری بیشتر با مدل واقعی تهیه گردید. نتایج حاصله مبین صحت فرض عدم گیرداری کامل اتصالات عرشه به پایهها بود و مشاهده گردید که نتایج مدل بروز رسانی شده توسط این روش، بسیار نزدیک به مدل واقعی میباشد

Keywords:

آزمایش مودال تجربی , قابهای فولادی , اتصالات نیمهگیردار , بروزرسانی مدل المان محدود