مدل قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای

براساس مدل قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای، تنها عامل موثر برتصمیم سرمایه گذاران، ریسک سیستماتیک است . تحقیق های مختلف نشان داد که عوامل دیگری در کنار عامل ریسک بازار، به عنوان عوامل تعیین کننده ی بازده مورد انتظار سرمایه گذاران نقش دارد. در امور مالی، مدل قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای (CAPM) از لحاظ نظری برای تعیین مناسب نرخ بازده یک دارایی مورد نیاز استفاده میشود. اگر آن دارایی رابه پرتفویی که به خوبی متنوع شده اضافه کنیم با توجه به اینکه ریسک دارایی تنوع بخشی نشده است، این مدل، حساسیت این دارایی را به عنوان ریسک متنوع نشده به حساب می آورد (بنابراین به عنوان ریسک سیستماتیک یا ریسک بازار شناخته می شود) و اغلب به صورت مقدار بتا (β) در صنعت مالی، همچنین انتظار بازده بازار و بازده مورد انتظار دارایی بدون ریسک نظری بیان می کند. CAPM نشان می دهد که هزینه یک سرمایه گذار از سرمایه است که توسط بتا تعیین می شود. CAPM توسط جک ترینر (1961و1962)، ویلیام شارپ (1964) و جان لینتر (1965) ژان موسین (1966) به طور مستقل معرفی شد. هری مارکویتز زودتر تیوری مدرن و تنوع بخشی را بنا نهاد. شارپ، مارکویتز و مرتون میلر به طور مشترک جایزه نوبل اقتصاد 1990 رابخاطر این موضوع در رشته اقتصاد مالی دریافت کردند. فیشر بلک نسخه جدیدی از CAPM را توسعه داد که Black CAPM یا Zero-beta CAPM نامیده می شود که فرض یک دارایی بدون ریسک را نمی پذیرد.

Keywords:

مدل , سرمایه گذاری , دارایی , بتا , capm