توسعه خلاق بافتهای تاریخی در محله جویباره با رویکرد گردشگری

از اواخر قرن بیستم، مفهوم خلاقیت به طرز فزایندهای در مباحث مرتبط با توسعهی گردشگری و بازسازی شهری مورد توجه قرارگرفته است. ظهور و فراگیر شدن ایدهی شهر خلاق شاهدی بر این ادعاست. رقابت شدید میان شهرها بهعنوان مقاصد گردشگری، شهرها را ناگزیر به یافتن راهکارهایی جهت متمایز شدن از سایر شهرها و مقاصد گردشگری کردهاست. تمرکز بر توسعهی صنایع خلاق و بهکارگیری استراتژیهای شهرهای خلاق یکی از راهکارهای پیش روی بسیاری از شهرهای امروزی است. ایران علیرغم پتانسیلهای موجود، سهم اندکی از درآمدهای حاصل از گردشگری معاصر دارد. گردشگری خلاق آخرین حلقه از زنجیرهی تکامل گردشگری است. امکان توسعهی گردشگری خلاق در ایران بهویژهدر کلانشهرهایی مانند اصفهان، به دلایلی نظیر وجود خردهفرهنگهای متعدد، غنای آثار فرهنگی و هنری و اصالت صنایع خلاق ازجمله صنایعدستی وجود دارد. هدف از این مطالعه توسعه خلاق بافت تاریخی محله جویباره با تاکید بر رویکرد گردشگری و ارایه راهکارهایی برای ارتقا توسعه خلاق و حضور گردشگر در این محله می باشد. در این پژوهش ابتدا به مبانی نظری و بررسی مفاهیم مرتبط با خلاقیت پرداخته شد. در ادامه ویژگیها و شناخت محله جوباره ) نمونه موردی( بیان شد و سپس تحلیلهای آماری این محله، مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت به جمعبندی کلی از یافتههای پژوهش و پاسخ به سوالات پژوهش پرداخته شده و در انتها راهبردهایی همچون حفظ و ارتقای کیفی آثار تاریخی واجد ارزش و برنامه ریزی و مدیریت جهت جذب گردشگر، جهت ارتقا گردشگری در محله جوباره با رویکرد توسعه خلاق بیان شده است

Keywords:

توسعه خلاق , بافت تاریخی , گردشگری محله جویباره